Vrieswonden bij honden: als de kou net iets te knus wordt…

Hoe ontstaan vrieswonden bij honden?

Vrieswonden ontstaan wanneer je te lang in de ijskoude temperaturen rondhangt. Zodra het kwik onder 0°C duikt, gaan je bloedvaten hard aan het werk. Ze trekken samen om de belangrijke lichaamswarmte vast te houden. Maar als het écht koud wordt, gaan ze nog een stap verder en sturen ze de warmte weg van je tenen, vingers en oren. Dus ook bij je hond. Zelfs de staart van je viervoeter ondervindt hinder van de vrieskou. Dit gebrek aan bloedtoevoer, gecombineerd met de kou, kan uiteindelijk leiden tot… jawel, vrieswonden. Dus, als de winter toeslaat, is het misschien toch een goed idee om lekker warm binnen te blijven!

Hoe maak je je hond winterproof voor de wandeling?

De poten van je hond zijn het kwetsbaarst tijdens een winterwandeling in de vrieskou. Niet alleen de bevroren ondergrond is gevaarlijk. De aanwezigheid van strooizout kan ook voor irritatie en wondjes zorgen. Je kan dit oplossen met hondenschoentjes. Wil je hond deze niet dragen? Dan kan je voor de wandeling altijd een laagje vaseline of melkvet aanbrengen tussen de tenen en de kussentjes.

Zorg ervoor dat je hond niet teveel sneeuw of ijs hapt. De koude kan zorgen voor misselijkheid, krampen of diarree.

Tot slot doe je ook niets mis met een hondenjasje. Vooral kleinere honden kunnen niet goed tegen de kou. Doe hem of haar dus warm aan. Als het echt té koud is, blijf je beter binnen.

Na de wandeling reinig je de pootjes van je hond met lauw water en een vochtige doek om opgestapeld ijs en strooizout te verwijderen.

Behandeling bij de dierenarts

De dierenarts zal je hond zorgvuldig onderzoeken. Het ontdooien van bevriezingswonden kan erg pijnlijk zijn, daarom zal de dierenarts waarschijnlijk pijnstillers toedienen. Daarnaast kan het nodig zijn om antibiotica voor te schrijven om infecties in de wonden te voorkomen. In zeer ernstige gevallen kan amputatie van de aangetaste lichaamsdelen noodzakelijk zijn.

Wanneer is het te koud voor een hond?

Hoe groter je hond, hoe beter hij tegen de kou kan.

Grote honden (bijv. Duitse herders) lopen pas risico op onderkoeling bij 4°C. Bij middelgrote honden (bijv. Engelse staffords) is dat bij 7°C en bij kleine honden (bijv. teckels) zelfs al wanneer het 10°C is. Signalen van onderkoeling zijn rillingen, haren die rechtstaan, koude ledematen en zwakke ademhaling.

Bij hevige vorst gaan we ook spreken van risico op bevriezingsverschijnselen. Hierbij wordt de huid van je hond eerst bleek en blauw, daarna rood en opgezwollen. Grote en middelgrote honden lopen risico vanaf -12°C of lager. Kleine honden al vanaf -7°C.

Let goed op de lichaamstemperatuur van je hond. Normaal is dat tussen 38 en 39°C. Maar bij extreme kou kan die snel dalen. Zakt de lichaamstemperatuur onder 37,5°C en begint je hond abnormaal gedrag te vertonen, raadpleeg dan zeker een dierenarts.